هنر امر متعالی مبتذل درباره "بزرگراه گمشده" دیوید لینچ

توضیحات محصول

نوشتار حاضر نقدی است بر فیلم "بزرگراه گمشده" به کارگردانی "دیوید لینچ" که گاه از چارچوب فیلم فراتر رفته و در حوزه‌های نظریه‌ی فیلم، اخلاق و سیاست نیز کندوکاو می‌کند. به تصریح مترجم: "فیلم‌های لینچ در مورد این نکته‌اند که پشتیبان پایه‌ی خیال‌پردازانه‌ی واقعیت هم چون دفاعی در برابر امر واقعی عمل می‌کند، امر واقعی‌ای که غالبا با دخالت در زندگی‌های قهرمانان بروز می‌کند، آن هم به شکلی که غالبا با دخالت در زندگی‌های قهرمانان بروز می‌کند، آن هم به شکلی اغراق‌آمیز و از طریق خشونت یا افراط جنسی و از خلال رفتار دل به هم زنی که هم هراس‌آور است و هم لذت‌بخش، یا از خلال جلوه‌های غریب نهادهای درشت یا جزئیات، طبیعت آسیب‌زا و مرموز موقعیت‌هایی که "لینچ" خلق می‌کند، موقعیت‌ها را به امر متعالی نیز تبدیل می‌کند. ژیژک می‌نویسد: کل هستی شناسی "لینچ" مبتنی است بر نام هم‌خوانی میان واقعیت که از فاصله‌ی امن به آن نگریسته می‌شود و نزدیکی مطلق امر واقعی به ما. شیوه‌ی پایه‌ای "لینچ"، حرکت از یک نمای ثابت از واقعیت به یک نمای نزدیک ناراحت کننده است که ذات نفرت‌انگیز لذت، یعنی وجه چشمگیر و برجسته‌ی زندگی خلل‌ناپذیر را نشان می‌دهد. "ژیرک" متذکر می‌شود که چگونه در جهان "لینچ"، امر واقعی به شکل خوفناک به هستی روزمره تعدی می‌کند. ژیرک در این جستار نشان می‌دهد که چگونه موانع موجود در زندگی قهرمان داستان دقیقا نوعی فرافکنی خیال‌پردازانه‌ی به یک ابژه‌ی ناممکن میل است. با گذشت حدود یک سوم آغازین فیلم، قهرمان داستان (فرد) که به خاطر قتل همسر ظاهرا بی‌وفایش "رنه" به مرگ محکوم شده است، در سلول زندان به گونه‌ای توضیح‌ناپذیر به شخص دیگری (پیت) استحاله می‌یابد".