برغان اقلیمی دیگر

توضیحات محصول

روستای کهن برغان (bargan) یکی از مشهورترین روستاهای استان تهران در شهرستان ساوجبلاغ است که از شمال به جبال طالقان، از جنوب به کوهپایه‌های شمالی کرج، از شرق ـ کوه‌های دروان (رشته کوه‌های غربی‌ جادۀ چالوس) و از غرب ـ ناحیۀ کوهستانی ولیان و شرق کردان محدود است. این روستا در محل تلاقی دو رودخانه و در آبرفت این دو رود قرار دارد. آب همۀ رودهای دهستان برغان با بندهای بسیار، منشعب و راهی باغ‌های حاصل‌خیز دو سوی رودخانه می‌شود و نام برغان نیز از همین انشعابات رودخانه پدید آمده است؛ زیرا در زبان پهلوی "ورغ" یا "برغ"به معنی بند یا چوساهایی است که به منظور بستن آب بر روی آن گذاشته می‌شود تا آب رود راهی نهر و سپس باغ‌ها شود و "ان" پسوند مکان است. بنابراین باید برغان را مکانی دارای آب‌بندها و سدهای چوبین معنی کرد. برغان از هزارۀ دوم قبل از میلاد همانند بسیاری از نواحی کوهستانی ساوجبلاغ از مناطق قابل سکونت بوده است. ظروف سفالی خاکستری و زرد مکشوفه در روستاهای منطقۀ ساوجبلاغ گویای تمدنی کهن در این ناحیه است. آیین مردم نیز در آن سال‌های دور پرستش و نیایش دو ایزد و ایرانیان باستان، مهر و آناهیتا، بوده است و هنوز رگه‌هایی از تاثیر این آیین در عقاید عامه مشهود است. نگارنده در این کتاب به تاریخ، جغرافیا، فرهنگ عامیانه و آداب و رسوم، و زبان‌شناسی برغان پرداخته و نام‌آوران آن منطقه را معرفی کرده است. در پایان کتاب نیز فرهنگ واژه‌های برغانی و نکات دستوری این زبان، گنجانده شده است که یکی از شاخه‌های زبان تاتی است.