مجموعه مقالات فلسفه قیام امام حسین (ع) (به زبان اندونزیایی)

توضیحات محصول

مجموعه مقالاتی در مورد ابعاد مختلف قیام عاشورا است. در این مقالات به تبیین زوایای مختلف این واقعه پرداخته شده و در قالب فصولی به بررسی پیام‎های آن پرداخته شده است. فصل اول با عنوان «تفسیر به‌رأی و نقد اخبار عاشورا در مکاتب تاریخ‌نگاری شام و عراق»، به بحث و بررسی روایات فراوان (چه از امامیه و چه از اهل سنّت) در مورد مذمت تفسیر به‌رأی می‌باشد که این مذمت گاهی تا سر حدّ کفر نیز پیش رفته است. در این مقاله سعی دشه است که نمونه‌هایی از این نوع اخبار را که در مقاتل مطرح شده، به نقد و بررسی آنها پرداخته شود. بی‌شک شناخت کامل این روش نقد، می‌تواند خود راهی باشد برای شناسایی صحّت و سقم بسیاری از اخبار در رابطه با حماسه عاشورا باشد. فصل دوم با عنوان «کژی‌ها و کاستی‌های مراسم عزاداری و ذکر مصائب عاشورای حسینی، رویکردی راهبردی»، به فراخور ظرفیّت و فضای بحث، نگاهی گذرا دارد به یکی از مهم‌ترین جنبه‌های قیام حسینی که عبارت است از «آسیب‌شناسی عزاداری امام حسین(ع)». در این مقاله با رویکرد آینده‌نگرانه و با دسته‌بندی مؤلّفه‌ها و آسیب‌ها مشکلات و آسیب‌های انواع عزاداری بررسی شده است. فصل سوم با عنوان «روش‌های شناخت آسیب‌‌ها و خرافات در گزارش‌های نهضت عاشورا»، درصدد ارائه‌‌ی روش‌هایی است که بتوان اخبار این حماسه‌ی جاودان را آسیب‌شناسی کرد و از این رهگذر در حدّ میسور چهره‌ی تابناک آن را هویدا ساخت. این روش‌‌ها بر نمونه‌‌هایی از اخبار پیاده‌سازی شده است. فصل چهارم با عنوان «آسیب¬شناسی گفتمان عزاداری و روایت‌‌گری حماسه عظیم عاشورا»، در صدد است که با بیان ماهیت کلی مسائل پیرامون عاشورا، به‌نوعی نگاه آسیب‌شناسانه در مورد یکی از عرصه‌های آن که اکنون جزء این واقعه محسوب می‌شود، بپردازد. به اعتقاد مؤلفین، تحلیلی که امروزه از مساله کربلا و حماسه عظیم اباعبدالله الحسین(ع) ارائه می‌گردد، ناشی از نوع روایت و گفتمانی است که توسط مدّاحان و خطیبان این حماسه در سطح جامعه بسط و گسترش یافته است. فصل پنجم با عنوان «آسیب‌شناسی گویندگی و مدّاحی»، برآن است تا با واکاوی آسیب¬های فرهنگ عاشورا در عرصه خطابه و مداحی، به ارائه راهکار برای آسیب‌زدایی در این حوزه بپردازد. برای تحقق این مهم، ضمن بازنگری جایگاه و پایگاه مجالس حسینی از نگاه امامان (ع) به نقش تاریخی محافل سوگواری در بیداری اجتماعی و مذهبی و سیاسی جامعه شیعه در طول تاریخ حیات خود، اشارتی شده و بر پایه همین اهمیت و حساسیت، نقش و توطئه استعمار برای انحراف جریان فرهنگ‌ساز عاشورا مورد تأمّل و مطالعه قرار گرفته است؛ در ادامه مقاله رسالت عالمان دینی به‌عنوان "العالم بزمانه" در عرصه "آسیب‌شناسی" و به‌عنوان "طبیب دوار بطبه" در عرصه "آسیب‌زدایی" به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است. در محور آسیب‌شناسی در یک نگاه کلان به آسیب‌های" شکلی و محتوایی" پرداخته شده که این آسیب‌ها شامل هر دو حوزه گویندگی و مداحی خواهد بود. فصل ششم با عنوان «آسیب‌شناسی تربیتی عزاداری‌های امروزین»، به دنبال روشن کردن آسیب‌هایی است که با آثار نامطلوب تربیتی خود، مراسم عزاداری و سوگواری حسینی را از حرکت در مسیر اهداف و غایات مطلوب آن باز می¬دارد و وجهه تربیتی و انسان‌ساز این‌گونه محافل را کمرنگ می‌سازد. فصل هفتم با عنوان «دیدگاه‌های امام خمینی‌ در مورد آسیب‌های موجود در مراسم فعلی عزا¬داری»، می‌باشد. در این مقاله ابتدا به اختصار قیام امام حسین(ع) و عواملی را که مورّخان به‌عنوان علل و اسباب آن دانسته‌اند، گزارش شده و بعد از آن دیدگاه امام خمینی رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران را در باب قیام امام حسین(ع) و چگونگی پشتوانه قرار گرفتن آن برای انقلاب اسلامی و آسیب‌شناسی معمار کبیر انقلاب اسلامی ایران در خصوص عزاداری¬های مردم ایران را تبیین شده و در آخر به تحلیل دیدگاه‌های رهبر انقلاب پرداخته شده است. فصل هشتم با عنوان «تنزّل غایت عزاداری به شور و احساس»، ابتدا وضع مطلوب عزاداری را ترسیم و غایت آن را متناسب با فلسفه قیام عاشورا یاد‌آور شده و سپس جایگاه شور و احساس را در ارتباط با آن را مورد بحث قرار می‌دهد.