آزادی و تاریخ "تاملاتی در دیالکتیک هگل

توضیحات محصول

بر طبق گفته‌ی مترجم که "اندیشمندان غربی را باید در چارچوب خودشان بشناسیم"، این کتاب به بررسی اندیشه‌های هگل با مروری بر فرهنگ غرب - که ریشه در دو جریان تاریخی متفاوت دارد. رکن اول فرهنگ غرب، تمدن بزرگ یونان است که آثار علمی و فلسفی فراوانی از خود بر جای گذاشته است و نماد آن، سقراط بود و رکن دوم فرهنگ غرب، دین مسیحیت است که نماد آن حضرت عیسی (ع) است - اختصاص دارد. بر این اساس نخست، اندیشه‌های غربی از عصر رنسانس تا رومانتی سیسم که شامل دوره‌ی رنسانس، عصر روشنگری و ضد روشنگری، اندیشه‌های کانت، و نهضت رمانتیک مطرح گردیده و سپس نوشتارهای اولیه‌ی هگل در دهه‌ی 1790 و نوشته‌های سال‌های آغازین قرن نوزدهم، قبل از نگارش کتاب "پدیدارشناسی روان" بررسی می‌شود. از موضوعات دیگر کتاب، مباحثی در زمینه‌ی پدیدارشناسی و فلسفه‌ی تاریخ و منطق و دیالکتیک است. در کتاب آمده است: "مفهوم دیالکتیک هگل که آوازه‌ای ویژه دارد، بر پایه‌ی تضاد میان "تز" و "آنتی تز" یا "نهاد" و "برابر نهاد" استوار است. به این ترتیب که هر تزی در برابر خود با یک آنتی تز یا ضد روبه‌روست. تز و آنتی تز در میان یکدیگر درگیر تضاد و کشمکش می‌شوند، که از میان این تضاد و کشمکش، پدیده‌ای تازه به نام "سنتز" یا "همنهاد" شکل می‌گیرد. سنتز نه تز و نه آنتی تز و نه این همانی آن دو است، بلکه در نتیجه‌ی کنش و واکنش تز و آنتی تز به پدیده‌ای تازه رخ می‌نماید. نزد هگل، مفهوم تحول تاریخ با توجه به مفهوم دیالکتیک و پیدایش سنتز معنا می‌یابد و اگر در طول زمان تنها تز و آنتی تز به کشمکش و مقابله با یکدیگر بپردازد و از میان این دو سنتزی پدید نیاید، در واقع آن زمان فاقد تاریخ است و تحول تاریخ معنایی ندارد. به باور هگل درباره‌ی اقوام شرقی، این مساله تا اندازه‌ای مصداق دارد و این جوامع فاقد سنتز بوده و از مرحله‌ای به بعد دیگر دارای تاریخ نیستند... مفهوم دیالکتیک هگلی تا اندزه‌ی زیادی وام‌دار مفهوم دیالکتیک نزد افلاطون است. در دستگاه فلسفی افلاطون دیالکتیکة راه و شیوه‌ای برای دست‌یابی به حقیقت است. افلاطون در تمثیل معروف خط که در کتاب جمهور مطرح شده، دیالکتیک را بالاترین نوع دانش و آگاهی دانسته است، چرا که نزد افلاطون، دیالکتیک تنها راه شناخت حقایق جهان مثل است و ازدیدگاه وی دیگر گونه‌های دانش نمی‌توانند به چنین شناختی دست یابند.