سفالگری در خاورمیانه از آغاز تا دوران ایلخانی در موزه آشمولین آکسفورد

توضیحات محصول

سفال یکی از قدیمی‌ترین و درواقع اولین صنعت تولید شده به‌دست بشر است که در آن چهار عنصر اصلی یا "عوامل اربعه" یعنی آب، باد، خاک و آتش، که از دیرباز مورد احترام اقوام ایرانی و دیگر تمدن‌های بشری بوده‌اند، دخالت دارد. سفال، هنری برگرفته از عنصر وجودی بشر یعنی خاک، جایگاهی مناسب برای شکل‌گیری و بروز خلاقیت‌های هنری انسانی، در تمام طول تاریخ بوده و همواره آثاری زیبا و بی‌مانند، در گذر از تاریخ پرفراز و نشیب سرزمین ایران ـ از هزاره‌های پیش از میلاد، دوران تاریخی و تمدن اسلامی تا به امروز ـ برجای گذارده است. سیر تحول این هنر ـ صنعت ـ در طول تاریخ هم‌چون وقایع گذشته بر آن، پرفراز و نشیب است، اما صنعتگر و هنرمند ایرانی هرگز در این مسیر طولانی ذره‌ای از هویت و سلایق خود نکاسته و با استفاده از آنچه که از تمدن‌های هم‌جوار، در پی آمد و شدها، تجارت‌ها یا هجوم اقوام دیگر بر این سرزمین به دست آمده و نیز خلاقیت خود، مواد قابل دسترس، سلیقۀ مردم جامعه، این صنعت را به چنان شکوفایی در دل تاریخ رسانیده است که تاثیر آن تا دورترین سرزمین‌ها در شرق و غرب گسترش یافته است. پس از ورود اسلام به ایران به علت آن که استفاده از ظروف طلا و نقرۀ عهد ساسانیان ممنوع شد، سفالگری پیشرفت چشم‌گیری کرده و این صنعت به دلیل تنوع در شکل، نوع تزیین و... از دیگر صنایع ممتاز گردید. در کتاب حاضر، تاریخ سفالگری خاورمیانه از زمان صدر اسلام تا پایان دورۀ ایلخانی بررسی می‌گردد. در کتاب پیشینۀ سفالگری، سفالینه‌های اوایل دورۀ عباسیان، دوران سامانیان، اوایل سده‌های میانی، واپسین سال‌های حکومت سلاجقه و دورۀ ایلخانی بررسی شده است.