مرحوم ملک‌الشعرای بهار در تصحیحات خود استنباط‌های شخصی را بیشتر از هرچیزی دخالت می‌داد. حال این سئوال مطرح است که این روش تا چه میزان اعتبار دارد؟ مولف در پاسخ به این سئوال می‌گوید: «اولا هر مصححی در تصحیح مجبور است که استنباط شخصی را دخالت دهد. افسانه‌ای ساخته و پرداخته برخی از مصححین در ایران باب شده است که ادعا می‌کند که مصحح باید از شیوة علمی پیروی کند و استنباط‌های شخصی را در تصحیح دخالت ندهد. اگر از شیوة علمی منظور شیوه‌ای است که در قرن نوزده و بیست در مغرب‌زمین ایجاد شد و به نام مصحح آلمانی، کارل لاخمان (1851-1793) که با متون لاتینی سروکار داشت معروف گشت، آن شیوه هیچ مخالفتی با دخالت استنباط‌های شخصی در تصحیح ندارد. به عبارت دیگر، طبق شیوة لاخمان پس از مطالعات مقدماتی که شامل مقایسة نسخه‌ها و بازسازی‌ها در نسخة آنهاست، لاخمان به مصحح اجازة هرگونه اجتهاد را در اعمال تصحیحات اجتهادی می‌دهد و کسانی که غیر از این می‌گویند با نوشته‌های او و پیروانش آشنایی ندارند». کتاب حاضر حاوی دو مقاله در حوزة نقد و تصحیح برگرفته از مولف است که در چهار بخش فراهم آمده است. شاهنامه؛ متون؛ فن تصحیح متن؛ و مباحث ادبی.
وزن
831
تعداد صفحات
554
محل انتشار
تهران - تهران
سال انتشار
1389
زبان
فارسی
هنوز نظری برای این محصول ثبت نشده است.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر، از طریق دکمه ثبت نظر اقدام نمایید.
متوسط امتیازها
0.0