خاستگاه آگاهی در فروپاشی ذهن دوجایگاهی

توضیحات محصول

سومین شمارگان از مجموعه‌ی حاضر، دربردارنده‌ی مقالاتی است ذیل این عناوین: "در جست و جوی کسب اقتدار/ ترجمه‌ی خسرو پارسا"، "درباره‌ی پیامبران و تخیر/ ترجمه‌ی هما صادقی"، "درباره‌ی شعر و موسیقی/ ترجمه‌ی احمد محیط"، "هیپنوتیزم/ ترجمه‌ی شیوا دولت‌آبادی"، "اسکیزوفرنی/ ترجمه‌ی عبدالرحمان نجل رحیم"، "طلایه‌دارهای علم/ ترجمه‌ی رضا نیلی‌پور" و "سخن پایانی/ ترجمه‌ی رضا نیلی‌پور". برای نمونه در بخشی از مقاله‌ی سوم با عنوان "درباره‌ی شعر و موسیقی" می‌خوانیم: "نخستین شاعران، خدایان بودند. سرایش با ذهن دو جایگاهی آغاز شد. لااقل در مرحله‌ی ویژه از تاریخ، سویه‌ی خدایی ذهنیت باستانی ما در بیش‌تر موارد و شاید همیشه با زبان شعر، سخن می‌گفت. از جمله شواهد این امر، این است که همه‌ی افرادی که ذهن آن‌ها تا زمان رسیدن به دوران ذهن آگاه، هم دو جایگاهی باقی مانده بود، به گاه سخن گفتن درباره‌ی سویه‌ی قدسی ذهن و یا استفاده از این سویه‌ی ذهن خود، زبان شعر را به کار گرفته‌اند. بر این اساس، آواز خواندن، کارکردی است که اصولا به نیمکره‌ی راست مغز، تعلق دارد. شاعر امروز دچار سردرگمی است. روزگاری بود که زبان ادبی و سخن گفتن باستانی با همان شکوهی که شعر راستین باید از آن سخن بگوید به مدد او می‌آمد، اما طبیعت‌گرایی برگشت‌ناپذیر، خدایان شعر را بیش از پیش به درون شب تاریک نیمکره‌ی راست، پس رانده است و ما به گونه‌ای ناامید در جست وجوی‌مان برای اقتدار "تغییر کننده‌ی الهامی نامنتظر" مانده‌ایم و الهام در تلاش برای فهم می‌گریزد، تا به آن جا که انگار هرگز در آن جا نبوده است".