سفر سبز: خاطرات منظوم یک حج

توضیحات محصول

سنت سفرنامه‌نویسی از دیرباز، به شکل محدود در بین اقوام و ملل دنیا مرسوم بوده و در دو قرن اخیر توسعه‌ی قابل توجهی یافته است. در میان سفرنامه‌ها، سفرنامه‌های مربوط به حج، از اهمیت و جاذبه‌ی ویژه‌ای برخوردار بوده است. نویسندگان چنین آثاری با توجه به زمینه‌ی فکری ـ فرهنگی و تجربه و تخصص خویش سعی کرده‌اند تا چگونگی حج‌گزاری مسلمانان، شیوه‌ی رفتار آنان با یک‌دیگر، آداب و رسوم مردم شهرها و روستاهای مسیر، سختی‌ها و دشواری‌های گوناگون بین راه‌ها، کمبود یا نبود امکانات رفاهی، توصیف آثار و اماکن تاریخی، مذهبی و مشاهدات و حوادث ویژه‌ی سفر خود را ثبت و ضبط ‌نمایند و در نهایت به صورت خاطرات در اختیار دیگران قرار دهند. کتاب حاضر سفرنامه‌ی حج منظوم سیده شهربانو بیگم، دختر محتسب‌الممالک، مربوط به اواخر دوران صفویه است. خاندان سیده بانو اصفهانی از سادات حسنی اردوباد ـ در نزدیکی رود ارس ـ بوده‌اند و در اصفهان زندگی می‌کردند، و طی چند نسل منصب محتسب‌الممالکی حکومت صفویان را برعهده داشته‌اند، همسر وی "میرزا خلیل، رقم‌نویس بوده است. وی بر اساس آن‌چه که در آغاز سفرنامه‌ی منظوم خود آورده است، پس از فوت همسرش از سوی برخی بستگان و دیگر افراد مورد اذیت و آزار قرار می‌گیرد تا جایی که آسودگی و راحتی، از زندگی او سلب می‌شود. به همین دلیل به فکر چاره افتاده و به این نتیجه می‌رسد که باید به سفر حج رود. مدت زمان سفر بانوی اصفهانی به خانه‌ی خدا هفت ماه بوده است. اشعار وی با سادگی و روانی سروده شده است و از نظر قواعد شعری نیز مشکلی ندارد. اهمیت این منظومه‌ی حج بدان دلیل است که سراینده‌ی آن زنی است فرهیخته و این مساله در تاریخ ادبیات فارسی، کم‌نظیر است.‌‌