بیش از پنج هزار سال از اختراع ترازو می‌گذرد. ترازوهای اولیه که تصویر آن‌ها در مقابر مصر باستان نقش شده است، تفاوت چندانی با ترازوهای امروزی ندارند. نیاز بشر به داد و ستد و تعیین وزن کالا، ترازو را از دیرباز یکی از ضروری‌ترین وسایل معاملات قرار داده است. اگر اولین دانش بشر را شمردن اعداد و دومین را دانش اندازه‌گیری بدانیم، سومین علمی که بشر بدان دست یافت، علم توزین بود. در آغاز کار، بشر از دو دست برای تعیین وزن استفاده می‌کرد. ترازوهای اولیه نیز الهامی از این الگو بود و بی‌دلیل نیست که واژه‌های کفه برگرفته از کف دست انتخاب شد. احتمالاً این ترازوها متشکل از دو سبد بود و چون کف دست گنجایش همۀ کالاها را نداشت، آن‌ها را در دو سبد هم وزن می‌ریختند و با بلند کردن آن، سبک ـ سنگینی‌شان را تخمین می‌زدند. با الهام از همین روش شاهین اختراع شد. شاهین میله‌ای چوبین بود که کفه‌ها را دو سوی آن می‌بستند. پس از اختراع سکه و وزن فلزات گرانبها نیاز به ترازوها و وزنه‌های دقیق‌تر بود، و چنین بود که ترازو و وزنه‌های استاندارد باب شد. تکامل ترازو و دقت آن در وزن اشیاء، پس از چندی به مراحل رضایت بخشی رسید، اما تعیین وزنه و سنگ کار آسانی نبود، بنابراین اندازۀ دانۀ جو ـ عنوان واحد وزن انتخاب شد، زیرا در همه جا عمومیت داشت. در گذشته هر کشوری وزن مخصوص خود را داشت و از انتخاب واحد گرم، که امروزه جهانی شده است، بیش از دو قرن نمی‌گذرد.
وزن
129
تعداد صفحات
86
محل انتشار
تهران - تهران
سال انتشار
1387
زبان
فارسی
هنوز نظری برای این محصول ثبت نشده است.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر، از طریق دکمه ثبت نظر اقدام نمایید.
متوسط امتیازها
0.0