در اين کتاب به‌طور کامل بيان مي‌شود که در قرون نخستين هجري تا نيمه دوم قرن سوم، بيشتر دولت‌هاي شيعي توسط کساني از نسل رسول خدا (ص) يا به نام افرادي از خاندان علوي به وجود آمد. بيشتر دولت‌هاي شيعي با سردمداري غير علويان، از قرن چهارم به بعد مطرح شدند و اقتدار و نفوذ آنان هم از سلسله‌هاي نخستين شيعي فراتر رفت. پس از سقوط عباسيان در ۶۵۶ ه . ق، با گسترش تشيع تعداد دولت‌هاي شيعي به‌خصوص با گرايش امامي افزايش يافت. در اين دوره حضور دولت‌هاي سربداران، مرعشيان، آل کيا و مشعشعيان زمينه گسترش تشيع را در سرزمين ايران فراهم کرد. با برپايي دولت صفوي در ايران قرن دهم هجري، اين دولت به دولت‌هاي شيعي هم‌زمان خود به‌ويژه در شبه‌قاره هند کمک نمود و توانست با حمايت از مؤلفان و مصنفان شيعي، دعوت از علماي شيعي جبل عامل، تأکيد بر شيعي گرايي و توجه به زبان فارسي، دولتي پايدار را به وجود مخاطبان اين کتاب دانشجويان مقاطع تحصيلات تکميلي رشته تاريخ و علاقه‌مندان به تاريخ تشيع هستند.
زبان
فارسی
وزن
384
کد دیوی
297.53
مکان انتشار
تهران - تهران
تعداد صفحه
256
زمان انتشار
1397
شابک
9786003180482
هنوز نظری برای این محصول ثبت نشده است.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر، از طریق دکمه ثبت نظر اقدام نمایید.
متوسط امتیازها
0.0