پژوهش دربارة تاریخنویسی دوران صفویه (907-1135 هـ ق) مورخان را با مسائلی منحصر به فرد رویارو می‌کند. از جملة این مسائل می‌توان به مشکلاتی چون شناسایی منابع و وجود یا فقدان پژوهش‌های جدید دربارة تاریخنویسی ایرانی به طور عام و تاریخنویسی در عهد صفویه به طور خاص اشاره کرد. افزون بر آن در بررسی‌های تاریخی معاصر، دلبستگی مجدد به نقل و روایت، به جریان پژوهشی مهمی انجامیده است که با تاکید بر بررسی جنبة ادبی تالیفات تاریخی، راهبردهایی بیش‌تر نظری دربارة این که چگونه باید چنین متونی را خواند و درک کرد، عرضه می‌شود. پرسش‌ها یا مسائلی که هم مورخان و هم نظریه‌پردازان ادبی با آن سر و کار پیدا می‌کنند، شامل مسالة ارتباط میان نویسنده و خوانندة متن و تفاوت‌های میان روایت گذشته (یا تاریخ) و نقل حکایتی تخیلی (افسانه) است. از این رو نگارنده در کتاب حاضر به تجزیه و تحلیل تاریخ‌نویسانة شماری از وقایع‌نگاری‌های مربوط به دورة فرمانروایی صفویان در ایران پرداخته است. برخی از عناوین کتاب عبارت‌اند از: تاریخنویسی، وقایع‌نگاری‌های عصر شاهعباس یکم، گرتهبرداری در تاریخنویسی صفوی: اندیشه و مشروعیت، تاریخنویسی غیرتقلیدی در متون صفوی، و میراث تاریخنویسی صفوی.
وزن
363
تعداد صفحات
242
محل انتشار
تهران - تهران
سال انتشار
1388
زبان
فارسی
هنوز نظری برای این محصول ثبت نشده است.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر، از طریق دکمه ثبت نظر اقدام نمایید.
متوسط امتیازها
0.0