امرگاه و آموریان: گزارش "آمریکا" در متون کهن پارسی (کشورهای پنجم و ششم، از هفت کشور کهن ایرانی) به همراه سفرنامه‌های نخستین کاشفان آمریکا، تاریخ دریان

توضیحات محصول

حدود پنج قرن است که اروپاییان خود را کاشفان سرزمین‌های امریکا اعلام کرده‌اند. اما مخاطب برای نخستین بار با اسناد و شواهدی در این کتاب درمی‌یابد که سرزمینی به‌نام «امریکا» حداقل از هزاران سال پیش در متون کهن ایرانی با نام‌‌های مشابه پدیدار بوده است. کتاب حاضر با رویکردی نوین و برای نخستین بار اثبات می‌کند که ایرانیان پیشرو از دیگر تمدن‌ها، به شیوه تقسیم‌بندی دقیق از کره زمین اشراف داشته و افزون بر قاره‌های آسیا، افریقای شمالی و اروپا که در قدیم می‌شناختند و به آن «ربع مسکون» می‌گفتند، به‌وجود قاره‌های امریکای امروزی، قاره‌های قطبی شمالی و جنوبی و بیشتر جزایر و اقیانوس‌های ناشناخته نیز آگاهی وسیعی داشته و از آن نقشه‌برداری کرده بودند. در کتب قدیم ایرانی به روشنی گزارش شده که هرگاه مناطق ایران در میانه‌ي روز باشد دو قاره در نیمه‌ي شبان قرار می‌گیرند که جزو قاره‌های امریکا نیست. همچنین در متون قدیم پارسی از قاره بزرگی به‌نام «اَمَر» در انتهای مشرق جهان نام برده شده که ساکنان این مناطق را «آموریان» ذکر کرده‌اند و مهاجران آموری تا «سیلی» یا «شیلی» مهاجرت نموده‌اند. پس آیا این واژه «اَمَر»، «آموریان» و «شیلی» و واژگان مشابه دیگر مانند «اَمرَغ»، «اَمَرگاه»، «آمارگاه» و «مارگان» که حداقل از هزار سال پیش در متون ایرانی مطابق با موقعیت امریکای فعلی عنوان‌شده، به‌طور اتفاقی با نام امریکایی امروز شبیه هستند؟ یا آن‌گونه که در این کتاب می‌خوانید اروپاییان برای انحصاری نمودن کشف این سرزمین‌ها نام‌های قدیم را از روی نقشه‌های کهن تغییر داده و به کاشفانی چون «امریگو وسپوچی» نسبت داده‌اند. در این کتاب با سفرنامه‌های اروپایی‌ها و کاشفان اولیه امریکا آشنا خواهید شد و درمی‌يابید که چهره امریگو وسپوچی به‌عنوان یک دریانورد از نظر خود اروپاییان معاصر وی، مخدوش و بی‌اعتبار بوده است. همچنین پیوندهای غیرقابل انکار و مشابهت‌های فرهنگی و اجتماعی مابین بومیان امریکا و سایر ملل در این کتاب آورده شده است که اثبات این موضوع است. در این کتاب نگاهی به تاریخ دریانوردی ایرانیان که در روزگاران باستان قاره‌ها را درنوردیده بود نیز انداخته شده است.