ابن عربی در این نوشتار به سه گزاره می‌پردازد: عشق، زن و زیبایی. او مانند دیگر صوفیان، دیدگاه عشق خدا و انسان را پی می‌گیرد، لیک به گونه‌ای دیگر به عشق انسان و خدا نگاه می‌کند. از دید او، عشق در همه پدیده‌های جهان روان است و آن‌ها را به یکدیگر پیوند می‌دهد. عشق نمایانگر سرشت و گوهر خداست و از آنجا که بالاترین دستمایه و زمینه برای عشق انسان، خدا است، هدف و مقصد نیز عشق است: عشق، عاشق... ابن عربی می‌گوید: انسان به خدا عشق می‌ورزد؛ زیرا خدا زیباست و خدا نیز به هستی خویش عشق دارد، چون هستی خدا نیز زیباست. سرچشمه هستی، جمال الهی است که تجلی کرده است و به گفته ابن عربی خداوند زیباییِ سیما و چهره آفریدگان، زیباییِ بی سیمای خویش را می‌بیند و به راستی این خداست که بازتاب می‌شود. زیبایی تنها زبانی در کالبد گونه‌های تابش گوهرهای حسی شناخته می‌شود که عشق ربانی در چهارچوب عشق انسانی آزموده شود.
زبان
فارسی
مترجم
قاسم مترجم : میرآخوری
وزن
654
کد دیوی
297.83
مکان انتشار
تهران - تهران
تعداد صفحه
436
زمان انتشار
1399
شابک
9786008410294
هنوز نظری برای این محصول ثبت نشده است.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر، از طریق دکمه ثبت نظر اقدام نمایید.
متوسط امتیازها
0.0