آغاز اولین روز مرگ بر تو مبارک باد: روانکاو

توضیحات محصول

در سالی که او تماما انتظار مرگ را می‌کشید، بیش‌تر ساعات روز تولد پنجاه و سه سالگی‌اش را مثل اغلب روزهای دیگرش گذراند؛ گوش سپردن به سخنان بیمارانی که از مسائل متعدد زندگی شکایت داشتند. دکتر "استارک" بعد از گوش کردن به سخنان آخرین بیمارش و رفتن او، زنگ در را شنید و فکر کرد بیماری است که بدون وقت قبلی آمده است، ولی هنگامی که به اتاق انتظار رفت کسی آن‌جا نبود، تنها نامه‌ای بر روی میز بود که توجهش را جلب کرد. دکتر پاکت را با تعجب پاره کرد و دو برگ کاغذ پر از کلمات ماشین شده، بیرون آورد. در سطر اول نوشته شده بود: "تولد پنجاه و سه سالگی‌ات را تبریک می‌گویم، آغاز اولین روز مرگ بر تو مبارک باد". دکتر فردریک استارک، مردی با شغل خویشتن‌نگری و مطالعۀ نفس بود که تنها زندگی می‌کرد و دایما درگیر خاطرات مردم دیگر بود. وی خواندن نامه را ادامه داد: "... من در جایی در گذشتۀ تو زندگی می‌کنم. تو زندگی‌ام را نابود کردی. شاید ندانی چطور یا چرا، یا حتی چه وقت، اما چنین کردی. تو زندگی‌ام را نابود کردی و حالا من تصمیم دارم زندگی تو را به نابودی بکشانم... تو به نحو رقت‌آوری هدفی آسان هستی، دکتر. در طول روز در آپارتمانت را قفل نمی‌کنی، از دوشنبه‌ تا جمعه در یک سیر مشخص پیاده‌روی می‌کنی و کارهایت به طرز حیرت‌آوری قابل پیش‌بینی است...کشتن تو لطف چندانی ندارد... بنابراین ترجیح می‌دهم قتل تو به دست خودت انجام شود... خودت را بکش، دکتر... با توجه به شرایط خاص روابط بین ما، خودکشی تو به مراتب مناسب‌تر است و مطمئنا روشی به مراتب ارضاکننده‌تر برای تو که بدهی‌ات را با من تصفیه کنی. بنابراین، بازی میان ما از این‌جا شروع می‌شود. دقیقا دو هفته فرصت‌داری تا بفهمی من کی هستم. اگر موفق شدی باید یکی از آن ستون‌های آگهی‌ را که هر روز در پایین صفحۀ اول روزنامۀ نیویورک تایمز چاپ می‌شود، اجاره کنی و اسمم را در آن‌جا بنویسی. صرفا همین: فقط اسم مرا بنویس. و اگر نتوانی، خوب... بخش تفریح‌آمیز آن شروع می‌شود..." ریکی استارک به سختی به صندلی تکیه زد، انگار خشمی که از کلمات روی نامۀ مقابلش بیرون می‌زد، قادر بود مشت بر صورتش بکوبد. به زحمت روی پاهایش ایستاد، به سوی پنجره رفت و آن را باز کرد و سپس به فکر فرو رفت که از کجا شروع کند.