تصوف، عامل ترویج فرهنگ اسلام اموی بوده است. صوفیان به دلیل ناآشنایی با تشیع در تکیه بر شریعت، پیرو یکی از مذاهب رسمی تسنن بودند و این امر، آغاز آلودگی آن‌ها بود. آن‌ها رای افرادی را که بر خلاف قرآن و عترت بوده است بر نظریه‌ی امام عصر خویش همواره ترجیح می‌دادند. صوفیه نه تنها مروج سیاست منفی‌بافی وتفکر ضد اسلامی بوده‌اند، بلکه به نقش تنزل امام تا حد انسانی عادی و بالا بردن خود تا حد شان امام (ع) همت داشته‌اند. تایید نسبت‌های دروغین به پیامبر (ص)، و کوشش در راستای جدا ساختن دین از سیاست از دیگر اقدامات صوفیه به شمار می‌رود. تا این که این امر موجب پدید آمدن تصوف عاشقانه در کنار تصوف عابدانه گردید. پس از آن تصوف علمی در کنار ذکر و خلوت و ورد تصوف عابدانه و دست‌افشانی و پای‌کوبی تصوف عاشقانه، فعالیتش را آغاز کرد. کتاب حاضر، نقدی است بر تصوف و صوفی که ذیل برخی از این عناوین به نگارش درآمده است: جنجال تصوف کجایی است؟؛ تصوف برای اسلام چه آورده؟؛ مذهب صوفیان در عصر امامت؛ مقصود صوفی در کلام صوفی؛ بیداری صوفی آغاز جنبش تشیع در تصوف؛ اهداف سیاسی در تلفیق تصوف و تشیع؛ تحلیل پدیده‌ای جدید در تصوف؛ و تصوف عرفان اسلام غیر اهل بیت (ع).
وزن
276
تعداد صفحات
184
محل انتشار
تهران - تهران
سال انتشار
1386
زبان
فارسی
هنوز نظری برای این محصول ثبت نشده است.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر، از طریق دکمه ثبت نظر اقدام نمایید.
متوسط امتیازها
0.0