موضوع کتاب حاضر بررسی مهاجرت روشنفکران سیاسی ایران از اوایل دهه بیست قرن بیستم میلادی تا اواخر این قرن (تا انقلاب اسلامی 1357) "و نگاهی به سرنوشت غم‌انگیز بسیاری از مهاجران و تاملی بر اثرات این مهاجرت در رفتار و اخلاق همبودی (کمونوته) مهاجران است ."البته مولف به سرگذشت فردی و جمعی آن گروه از مهاجران توجه نموده که عمدتا به اتحاد شوروی سابق و دیگر کشورهای سوسیالیستی رفته و مهاجران نیز عموما چپ‌ها و کمونیست‌ها بوده‌اند ;از این رو عنوان "مهاجرت سوسیالیستی " برای کتاب انتخاب شده است .کتاب متضمن دو بخش است .در بخش اول، به قلم "بابک امیر خسروی"، سه موج عمده "مهاجرت سوسیالیستی "بررسی شده است . موج اول :پس از کودتای سال 1299و سرکوب جنبش‌های ملی ـ دموکراتیک در آذربایجان و گیلان و استقرار رژیم رضاشاه و یورش به حزب کمونیست ایران را در بر می‌گیرد .موج دوم :مهاجرت سیاسی و فرار و وحشت‌زده هزاران نفر است که پس از فروپاشی دستگاه فرقه دموکرات آذربایجان در سال 1325و پناه بردن شش ماه بعد کردهای عراقی به رهبری ملامصطفی بارزانی صورت گرفت . موج سوم مهاجرت کادرها و رهبران حزب توده ایران طی چند سال پس از کودتای 28مرداد 1332را در بر می‌گیرد که به دنبال سرکوب خشونت بار این حزب و سازمان افسری و کشتار عده‌ای و زندانی شدن صدها نفر دیگر به راه افتاد .بخش دوم، نوشته "محسن حیدریان"، بررسی سرگذشت، "موج چهارم "یعنی آخرین نسل مهاجران سوسیالیست پس از انقلاب اسلامی سال 1357به شوروی سابق است .این گروه از مهاجران سوسیالیستی که عمدتا اعضای "سازمان فدائیان اکثریت "و "حزب توده "بودند در فاصله سال‌های 1362تا 1368به شوروی سابق مهاجرت کرده‌اند .
وزن
963
تعداد صفحات
642
محل انتشار
تهران - تهران
سال انتشار
1381
زبان
فارسی
هنوز نظری برای این محصول ثبت نشده است.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر، از طریق دکمه ثبت نظر اقدام نمایید.
متوسط امتیازها
0.0