ارزیابی وضعیت زنان در آموزش عالی طی دهساله اخیر (72 - 1371) تا (82 - 1381

توضیحات محصول

گزارش حاضر با هدف شناخت موقعیت علمی زنان در دانشگاه‌ها این مباحث را شامل می‌گردد: وضعیت زنان در آموزش عالی طی سال‌های تحصیلی 72-1371 تا 82-1381، نظریه‌ی توسعه‌ی آموزش عالی و مشارکت زنان، بررسی نسبت پذیرش زنان در مقاطع و گروه‌های تحصیلی در سطح آموزش‌ عالی در استان‌های کشور، بررسی نسبت زنان دانشجودر مقاطع و گروه‌های تحصیلی در سطح آموزش عالی در استان‌های کشور، بررسی نسبت زنان دانش‌آموخته در مقاطع و گروه‌های تحصیلی در سطح آموزش عالی در استان‌های کشور، بررسی نسبت زنان هیات علمی به تفکیک عنوان دانشگاهی و استان محل خدمت، پیش‌بینی تعداد کل دانشجویان؛ تفکیک استان‌های کشور، تبیین رشته‌های دانشگاهی ویژه‌ی زنان، بررسی نظرات عرضه شده در زمینه‌ی تاثیرات متقابل آموزش عالی بر وضعیت زنان در مدیریت، و مشارکت سیاسی و اقتصادی و سرانجام نتایج و پیشنهادهای عرضه شده‌ی مرتبط با اهداف گزارش. برای نمونه در مبحث جایگاه اشغال زنان در مدیریت دانشگاهی کشور"، تصریح گردیده است. "آمار موجود در زمینه‌ی تعداد مدیران و سرپرستان دستگاه‌های دولتی به تفکیک نام دستگاه در سال 1380 حاکی از آن است که نسبت مدیران سرپرستان زن به کل در وزارت علوم و تحقیقات و فناوی 8/73 درصد است که از نسبت مدیران زن به کل در کل دستگاه‌ها که 6/92 درصد است بیش‌تر است. نسبت تعداد زنان در دانشگاه تهران 10/6 درصد، در دانشگاه شهید بهشتی 18/9 درصد و در دانشگاه علامه طباطبایی 22/1 درصد از کل اعضای هیات‌علمی است. تعداد اعضای هیات علمی در دهه‌ی 1370 تا 1380 در هر سه دانشگاه مورد بررسی افزایش یافته است. سهمیه زنان نسبت به مردان در دانشگاه تهران و شهید بهشتی به ترتیب 1/5 درصد و 2/7 درصد افزایش کمی و در دانشگاه علامه طباطبایی، اندکی کاهش نشان می‌دهد. به این ترتیب تعداد زنان در دانشگاه شهید بهشتی از دو دانشگاه دیگر، بیش‌تر افزایش یافته است. یافته‌های این پژوهش در چهار حوزه‌ی "تحولات تحصیلی ـ تجربی"، "مشارکت در امور اجرایی"، "احساس تبعیض به اعتبار جنسیت" و "شایسته سالاری" زنان دانشگاهی عرضه گردیده است". برخی از راه‌کارهایی که در خصوص آموزش عالی به دست داده شده بدین قرار است: جلوگیری از سهمیه‌ی‌بندی‌هایی که به ضرر دختران و زنان داوطلب است، لزوم ابتنای برنامه‌ریزی آموزش عالی زنان بر آمارها و پژوهش‌های دقیق، تلاش به منظور انطباق بیش‌تر نظام آموزش زنان با وظایف خانوادگی آنان، ایجاد نوگرایی در آموزش عالی، ایجاد مراکز تحقیقاتی خاص زنان در رشته‌های گوناگون و ایجاد و تقویت پایگاه‌های اینترنتی مخصوص زنان.