دین و دولت از دیرباز در زندگی بشر حضور موثر داشته‌اند. از این رو تامل، تفکر و پژوهش درباره‌ی رابطه‌ی میان آن‌ها دارای سابقه‌ی طولانی است. در یک نگاه کلی، نتیجه‌ی تاملات و پژوهش‌های به عمل آمده در این خصوص را می‌توان در دو قالب کلی بیان کرد: نخست لزوم پیوند آن دو با یک‌دیگر و دوم لزوم جدایی آن دو از هم. نوع رابطه و تعامل شریعتمداران با دولت در ایران معاصر نیز متاثر از دو قالب فکری مذکور بوده است و در نوع نگرش و موضع‌گیری آن‌ها نسبت به سیاست و حکومت غرب، آرا و اندیشه‌های شریعتمداران و شرایط خاص ایران تاثیرگذار بوده است، به طوری که برخی از شریعتمداران با موضع‌گیری فعال‌گرایی سیاسی بر لزوم دخالت خویش در عرصه‌ی سیاسی و دولت تاکید داشتند و برخی نیز جانب سیاست‌گریزی را در پیش گرفته‌اند. هر پرسشی درباره‌ی رابطه‌ی دین و دولت در جامعه‌ی ایران، نیازمند نگرش و گفت‌وگوی انتقادی به گذشته است؛ زیرا که عقلانیت و تمدن سیاسی ایران خاستگاه سه‌گانه‌ای دارد: از یک طرف متاثر از اندیشه‌های سیاسی ایران باستان است و از طرف دیگر تحت تاثیر اندیشه‌های سیاسی دوره‌ی اسلامی و از طرف سوم رگه‌هایی از عقلانیت و تجربه و گفتمان سیاسی غرب در آن حضور دارد. نویسنده در کتاب حاضر بر آن است تا به این پرسش اساسی مبنی بر: زمینه‌های همبستگی و تفکیک میان دین و دولت در ایران معاصر چه بوده است، و این که چرا در مقطعی روحانیت و شریعتمداران با سیاست و حکومت نزدیک شده و در مقطع تاریخی دیگر این دو از یک‌دیگر فاصله گرفته و یا در تقابل بوده‌اند، پاسخ دهد. هم‌چنین فرض نگارنده در کتاب بر آن است که عامل دوری و نزدیکی دین و دولت در ایران معاصر لزوما از درون شریعت ناشی نمی‌شود، بلکه مجموعه‌ای از مولفه‌های اجتماعی بیرون از شریعت بر این روابط تاثیرگذار بوده‌اند که این مولفه‌ها شامل تحولات سیاسی و اجتماعی ایران، اندیشه‌های سیاسی شخصیت‌ها و تاثیر فرهنگ و تمدن غرب می‌باشد.
وزن
417
تعداد صفحات
278
محل انتشار
تهران - تهران
سال انتشار
1386
زبان
فارسی
هنوز نظری برای این محصول ثبت نشده است.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر، از طریق دکمه ثبت نظر اقدام نمایید.
متوسط امتیازها
0.0