ملاصدرا یکی از حکمای بزرگ ایرانی در دوره‌ی صفویه است. وی را از نوادگان حاجی قوام شیرازی، معاصر حافظ دانسته‌اند. پدر ملاصدرا، ظاهرا در شیراز شغل دولتی داشته و از زندگانی مرفهی برخوردار بوده است. صدرالدین شیرازی برای تحصیل علم به اصفهان سفر کرده و علوم عقلی را نزد شیخ بهایی و علوم نقلی را نزد میرداماد و میرفندرسکی فراگرفت و در حکمت الهی به مقامات عالی رسید. چون بعضی از فقها با او به مخالفت پرداختند، ناچار تصمیم به گوشه‌گیری گرفت و به ده کهک رفت و مدت مدیدی در آن‌جا به تفکر و ریاضت پرداخت. وی پس از سالیان طولانی به شیراز بازگشت و در آن‌جا تا آخر عمر به تدریس و تالیف پرداخت. مهم‌ترین اثر او در فلسفه، کتاب "اسفار" است. از دیگر آثار وی می‌توان به "العرشیه"، "شواهد الربوبیه" و... اشاره کرد. فلسفه‌ی ملاصدرا که خود از آن به عنوان "حکمت متعالیه" نام می‌برد، تلفیقی است از عقاید مکتب مشاء و اشراق و مسلک کشف و شهود. در کتاب حاضر "نقد ملاصدرا" از دو جنبه بررسی شده است: یکی نقد ملاصدرا بر دیگران و دیگری نقد دیگران بر ملاصدرا؛ که دومی شامل نقد گذشتگان و معاصران می‌شود. از جمله مباحث کتاب می‌توان به انتقادات ملاصدرا بر شیخ اشراق (ابوعلی‌سینا)؛ نقد مکتب احسایی بر مکتب ملاصدرا و... اشاره کرد.
وزن
450
تعداد صفحات
300
محل انتشار
تهران - تهران
سال انتشار
1386
زبان
فارسی
هنوز نظری برای این محصول ثبت نشده است.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر، از طریق دکمه ثبت نظر اقدام نمایید.
متوسط امتیازها
0.0