میل و علاقه به دانستن این که پیش از این چه اتفاقی افتاده از خصلت‌های بشر است. با این وجود همه‌ی تمدن‌ها تمایلی به نوشتن تاریخ، آن‌طور که اتفاق افتاده، نداشته‌اند. تمدن‌های کهن چین و هند توجهی به تاریخ نداشته‌اند، بنابراین برای یافتن تاریخ و تاریخنگاری باید به ریشه‌های هلنیستی، یهودیت و تفکر علمی رجوع کرد. تاریخ در هرجا به گونه‌ای نوشته و مطالعه می‌شد، از جمله وقایع‌نگاری در مصر، پرو، و... ولی در واقع از قرن هفدهم میلادی بود که نخستین گام‌های هدفمند به سوی مطالعه‌ی تاریخ جدید برداشته شد و در قرن نوزدهم مطالعه‌ی علمی و منظم تاریخ آغاز گشت. بنابراین تفوق روش‌های نوین طی 300 سال اخیر، باعث شد که مطالعه‌ی تاریخ به صورت علمی درآید. در پس آن نیز تاریخنگاری و شیوه‌ی نگارش تاریخ اهمیت یافت. نویسنده در کتاب حاضر بر این باور است که تاریخ و تاریخنگاری به خودی خود قابل توجه است و به مسائلی چون حقیقت علم تاریخ یا طبیعت تفکر تاریخی مانع تاریخنگاری، توجه فلسفی ـ تحلیل تفکر تاریخی توسط فلاسفه ـ دارد. نویسنده در کتاب حاضر بیش‌تر تلاش دارد که به دانشجویان رشته‌ی تاریخ، شیوه‌ی تاریخنگاری را آموزش دهد که در مقایسه با دیگر رشته‌ها کم‌تر پیشرفت کرده است.
وزن
180
تعداد صفحات
120
محل انتشار
تهران - تهران
سال انتشار
1386
زبان
فارسی
هنوز نظری برای این محصول ثبت نشده است.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر، از طریق دکمه ثبت نظر اقدام نمایید.
متوسط امتیازها
0.0