انسان عارف با کسی سر جنگ و ستیز ندارد، زیرا او به وجود خدای یکتای مقتدری ایمان دارد که هرآن‌چه بنده‌اش از او بخواهد، اگر به صلاحش تشخیص دهد می‌تواند بدهد و بنابراین در دل عارف، جایی برای بخل داشتن و حسد ورزیدن، که وسیله‌ی همه‌ی جنگ‌هاست، باقی نمی‌ماند. آن‌چه بدیهی می‌نماید آن است که حافظ نیز مانند دیگر انسان‌ها برای آن که به مرحله‌ی عرفان برسد تجربه‌های فراوان داشته است. او مدتی به تحصیل فقه در حوزه‌های علوم دینی مشغول بوده است، اما پس از مدتی درمی‌یابد بیش‌تر کسانی که در این کسوت‌اند، معرفتی نسبت به خدا ندارند. هم‌چنین افرادی ناآگاه نسبت به حقیقت اسرار جهان و خالق هستند. پس از آن او به حلقه‌ی صوفیان و آن‌گاه قلندران درمی‌آید و سپس به عرفان رو می‌آورد. بر اساس آن‌چه از غزلهای حافظ برمی‌آید، او از جمله عارفان عاشق است. به گفته‌ی حافظ، عشق انسان به خدا و لطف خدا به بنده، ازلی و ابدی است. کتاب حاضر به شرح زندگی حافظ و عرفان، شهرت و مقام علمی و ادبی وی، نیز ترجمه‌های معروف دیوان حافظ و منابع‌شناسی درباره‌ی حافظ اختصاص یافته است و به همراه مطلبی در خصوص مقدمه‌ی محمد گل‌اندام ـ گرد‌آورنده‌ی دیوان حافظ ـ به دیوان حافظ به چاپ رسیده است.
وزن
492
تعداد صفحات
328
محل انتشار
تهران - تهران
سال انتشار
1386
زبان
فارسی
هنوز نظری برای این محصول ثبت نشده است.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر، از طریق دکمه ثبت نظر اقدام نمایید.
متوسط امتیازها
0.0