بزرگ بانوی هستی (اسطوره - نماد - صور ازلی): با مروری بر اشعار فروغ فرخزاد

توضیحات محصول

نگارنده در این کتاب با مروری بر اشعار فروغ فرخزاد به اهمیت اسطوره و نماد و نقش بنیادین صورت‌های ازلی در زندگی انسان می‌پردازد. مضمون مشترک در میان یادداشت‌های مختلف کتاب، پرسش از مفهوم اسطوره و رابطه‌ی آن با انسان و حیات درونی اوست. اسطوره مبین نوعی جهان‌بینی و نحوه‌ی حضور در عالم است؛ عالم کشف و شهود و تخیل. نویسنده معتقد است هر آفرینش شاعرانه، همانند آیینی اساطیری، نقب به ساحتی دیگر می‌‌زند، از زمان کرانه‌مند تاریخی برمی‌گذرد و نگاه به فراسوی دنیای محسوسات می‌افکند. در بسیاری از اشعار فروع فرخ‌زاد صحبت‌ از جایی دیگر است، از "جهان شکفتن‌ها و رستن‌های ابدی"، "از زمینی که ز کشتی دیگر بارور است". در ادبیات معاصر ایران در اشعار فروغ فرخزاد بیش از هر اثر دیگر، شاهد ظهور وحضور صورت ازلی بزرگ بانو یا اصل مادینه‌ی روان هستیم. در اشعار فروغ، بزرگ بانوی هستی در جلوه‌‌های اساطیری چون زمین مادر، ظلمت جاودان، ایزد ماه، و تمامی طبیعت وجهان راز و عشق و تخیل متجلی می‌شود. نویسنده در بخشی از کتاب به بررسی سیر و سلوک درونی فروغ "از اسارت تا پرواز" و شناخت نمادها و مفاهیم اسطوره‌ای و تجلی صورت ازلی بزرگ مادر هستی در اشعار وی می‌پردازد. این بررسی ازدیدگاه روان‌کاوی تحلیل یونگ صورت گرفته است. نویسنده، مجموع اشعار فروغ را در ارتباط با سیر تحول و دگرگونی دنیای درونی، جهان‌بینی شاعرانه و با شناخت مفاهیم نمادین و اساطیری آن‌ها در سه موضوع دسته‌بندی می‌کند: 1) دنیای غریزه 2) سفر به اعماق درون و ژرفنای روان ناآگاه جمعی و 3) برخاستن از درون تاریک زمین و پرواز به سوی آسمان روشن.