واژه‌ی "کرمان" به فتح "کاف" و سکون "ر" ضبط شده است. مبداء پیدایش کرمان به طور دقیق مشخص نیست و با اساطیر و خرافات و گاه روایات صحیح پیوند خورده است. در وجه تسمیه‌ی آن گفته شده است، انتساب این محل به طایفه‌ای است که بخشی از نام آن طایفه موسوم به "کارا" یا "کاری" بوده است و مانیا به معنی میهن است. بنابراین واژه‌ی کرمان ـ قدیم‌تر، کارمانیا ـ به معنی محل و میهن طایفه‌ی "کاری" (از نژاد آریایی) است. این سرزمین دارای تاریخ بس طولانی و پرفراز و نشیب و همواره بهترین مامن شکست‌خوردگان سیاسی و نظامی، مطمئن‌ترین پناه‌گاه برای نحله‌های فکری، مناسب‌ترین مکان برای سازمان‌دهی شورش‌ها و... بوده است. درباره‌ی فتح کرمان به دست اعراب روایات متعددی وجود دارد، آما آن‌چه مسلم است عمر بن خطاب ـ خلیفه‌ی دوم ـ ، سهیل بن عدی و عبدالله بن عتبان را به فتح کرمان فرستاد. این منطقه، از زمان فتح به دست اعراب و سیر مسلمان شدن مردم آن روزگار تا آل بویه همواره صحنه‌ی درگیری‌ها و تغییر و تحولات بسیار در عرصه‌ی سیاسی و اجتماعی بوده است. کتاب حاضر بررسی تاریخ سیاسی و اجتماعی ایالت کرمان از ورود اسلام به این منطقه تا پایان حکومت آل بویه بررسی است. در این راستا نویسنده ضمن بیان تاریخچه‌ای بسیار کوتاه درباره‌ی کرمان و موقعیت جغرافیایی آن، تاریخ سیاسی این ایالت را از ورود اسلام تا پایان خلافت اموی و دوره‌ی عباسیان: طاهریان و صفاریان، و دوره‌ی سامانیان و آل بویه کرده است. در این دوره‌ها ایالت کرمان گاه به صورت مستقل، گاه تحت نظر ایالت‌های هم‌جوار نظیر خراسان و فارس و گاهی نیز زیر نظر مستقیم خلفای راشدین، اموی و عباسی اداره شده است. این دیار در دوره‌ی حکومت محلی آل الیاس در فاصله‌ی سال‌های 317-357 هـ . ق به صورت مستقل اداره می‌شده است. هم‌چنین از دیگر موضوعات تحت بررسی کتاب این است که دور بودن ایالت کرمان از مرکز خلافت، طبیعت خشک و بیابانی و بعد مسافت شهرهای آن از یک‌دیگر از عوامل موثر حضور خوارج در کرمان بوده است.
وزن
294
تعداد صفحات
196
محل انتشار
کرمان - کرمان
سال انتشار
1386
زبان
فارسی
هنوز نظری برای این محصول ثبت نشده است.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر، از طریق دکمه ثبت نظر اقدام نمایید.
متوسط امتیازها
0.0