ابوبکر محمد بن علی مشهور به محیی الدین عربی صوفی و عارف مشهور عرب اندلسی است که در قرن 6 و 7 هـ ق می‌زیسته است. وی پس از سفرهای مکرر به مکه رفت و از دیدن کعبه که برای او نقطه‌ی تماس بین غیبت و شهود بود به هیجان آمد، دو سال در آن‌جا ماند و چند اثر معروف خویش را در آن‌جا نوشت. تالیفات ابن عربی در تصوف معروف است. او تصوف را به نوعی به فلسفه تبدیل کرده است. ابن عربی گذشته از مقام حکمت و عرفان در شعر و ادب نیز مقامی داشته است و دیوان اشعارش ترجمان الاشواق نام دارد. کتاب حاضر ترجمه‌ای است از "مجموع الرسائل الالهیه" اثر ابن عربی که شامل چهار رساله‌ی عرفانی به نام‌های احدیت، قربت، حجب و شق الجیب است. ابن عربی در رساله‌ی اول می‌گوید: احد، ذات حق است، به طوری که واحد از مظاهر و مجالی حق حکایت می‌کند و حاکی از تغییر و دگرگونی اشیاء است، در رساله‌ی دوم از مقام قربت سخن می‌راند و نهایتا بالاترین مقام تقرب به حق را هدایت به امر ولایت می‌داند. در رساله‌ی سوم مساله‌ی حجب و پرده‌ها را پیش می‌کشد و مطالبی را بیان می‌کند که تاکنون در کم‌تر کتابی از آن سخن رفته است. وی در جایی عشق را حجاب می‌داند و در جایی دیگر هستی را یعنی کون و هستی، حجاب مشاهدی است که محبوبی دارد و آرزوی محبوبش آن است که هستی نمی‌یافت و در عدم بود. در آخرین رساله‌ی کتاب از راز نهانی خلقت سخن می‌گوید و پرده‌ی غیب را کنار می‌نهد و در فضای لایتناهی هستی و اسرار جهان و آفرینش در لباس اشاره و کنایت رقم می‌زند. گاهی از زبان کلاغ سخن می‌گوید و گاهی از لسان پرنغز حکیم؛ زمانی نیز با عبارات تمثیلی و کنایی، به معنای خفیه و اسرار عالم هستی اشاره و حقایق را بیان می‌کند.
مترجم
گل بابا سعیدی
وزن
204
تعداد صفحات
136
محل انتشار
تهران - تهران
سال انتشار
1386
زبان
فارسی/عربی
هنوز نظری برای این محصول ثبت نشده است.
نظرات کاربران
برای ثبت نظر، از طریق دکمه ثبت نظر اقدام نمایید.
متوسط امتیازها
0.0